VİDEODAKİ MANZARA

 

     Videodaki Manzara

 

Video sanatı, hareketli görüntülerin kurgu yahut doğaçlama yoluyla bir araya geldiği bir anlatı biçimi olarak; senaryo, montaj ve görsel parametreleri değişkenlik gösteren bir mecradır. Sanatçıların merkeze aldıkları konular eşliğinde videonun mekânı da çeşitlilik gösterir. Göç, kimlik, ekoloji, sosyal adalet, toplumsal cinsiyet eşitliği, insan hakları gibi türlü konu sırtını çoğu zaman bir “manzaraya” yaslar. Manzara, neresi olursa olsun hafızanın yeridir. Kaydedilen görüntü bugün olmayan yahut farklılaşan/dönüşen ve başkalaşan yerin geçmişidir. Öte yandan video sanatındaki manzaralar sosyo politik analizin ve kültürel topoğrafyanın belgesidir. Ayrıca iklim krizi, azalan kaynaklar, sürdürülebilir iklim ve doğa politikalarına duyulan ihtiyaç sanatçıları da harekete geçirmiş ve video üretimleri hayli artmıştır. Bu yönüyle de manzara videonun içinde doğal ve kentsel çevreyle ilgili sosyal ve politik konuları da temsil eder olmuştur.
Videodaki Manzara sergisinde; yan yana gelen sekiz sanatçı üretimlerine dahil ettikleri manzaralar eşliğinde bir yandan hareketli görüntünün arka planı olarak “o yeri” işaretler ve videoya kattığı anlamı çoğaltır, diğer yandan o yerlerin coğrafi, ekolojik, ekonomik ve politik varlığı hakkında izleyiciyi sorularla baş başa bırakırlar. Bu yer neresidir? Gökyüzü, okyanus, duvar, sokak, yol, ev, orman, gökdelen temsil ettikleri düşüncenin gerçekten adresi midir? Yahut manzaraya eşlik eden zaman; sanatçının mesken tuttuğu yerlerde kendi hızında akarken ve o yer de kendi iklimini ve haritasını yeniden yaratırken sabit kalan ne olur?
Hareketli görüntü kendi akışında izleyeni meselenin kaynağına doğru yönlendirir, manzaranın devinim ve değişimi de izleyeni içine alır. Yolun kıvrımına sokulur, caddenin kalabalığında sıkışır, gölün sessizliğinde boğulur, duvarın yasında kaybolur, yığının içinden çıkamaz oluruz. Gökyüzünün vaadi, okyanusa; toprağınki, çöp yığınına karışır. Her bir manzara kendi politik varlığını videoya salarken; izleyenin bakışını, hareket ve ses eşliğinde (birlikte yahut ayrı) içeriye akıtır. Manzara, izleyenle girdiği teması sanat tarihi boyunca türlü anlatım biçimleri ile sürdürdü. Tüm canlılığın kendisi olan yeryüzü, videoda tarihin ve onun manzara üzerindeki yansımalarının yeri olur. Kameranın hareketi, manzaranın kendi devinimi ile çakıştığındaysa sanatçının demirlediği yer; manzara, tarih ve hafızanın kesiştiği yerde, bazen belgesel ile kurmaca arasında salınır bazen de olan bitenin düpedüz tekrarından ibarettir.
Manzara her zaman bir yerdir. Kamera ise bu yerin kaydını tutan ve orayı hareketli bir görüntüye dönüştürendir. Video, kayda alınan o yer için kimi zaman aracıdır kimi zamansa yaşadığımız yerlerle ilişki kurma biçimlerimizi ve yeryüzü üzerindeki etkimizi ifşa eden bir tanık.

Videodaki Manzara; dil, yer ve kimlik, tarih, ekoloji, yol, dağ ve taş, deniz ve gökyüzü özetle canlı oluş hakkında düşünmeyi ve politik bakışı diri tutmayı öneriyor.

                   KÜRATÖR: NAZLI PEKTAŞ    

LANDSCAPE IN THE VIDEO

Video art, as a narrative form in which moving images come together through fiction or
improvisation; is a medium whose scenario, assembly and visual parameters show variations. The
venue of the video also varies in line with the subjects that the artists put in the center. Various
subjects such as migration, identity, ecology, social justice, gender equality, and human rights often
rely on a "landscape" behind them.  Regardless of where the landscape is, it is the place of memory.
The image recorded is the past of the place that is not present or differentiated/transformed and
altered. On the other side, landscapes in video art are documentation of socio-cultural analysis and
the documentation of cultural topography. Furthermore, climate crisis, diminishing resources, and
the need for sustainable climate and nature policies have also activated the artists and video
productions have quite increased. In this respect, landscape also represents social and political
subjects relating with natural and urban environments within the video.
In the Landscape exhibition in the video, Eight artists coming side by side with the landscapes they
include in their production, on the one hand mark “that place” as the background of the moving
image and multiply the meaning it adds to the video. On the other side, they leave spectators with
questions about geographical, ecological, economic and political existence of those places. What is
this place? Are sky, ocean, wall, street, road, home, forest, skyscraper actual address of the thought
they represent? Or else, what would remain fixed when time accompanying the landscape flows at
its own pace at the places where the artist resides and when that place recreates its own climate and
map?
Motion picture directs spectator towards the source of issue in its own flow, while motion and
change in the landscape attracts the spectator. We get into the bend of the road, get stuck in the
crowd of the street, drown in the silence of the lake, get lost in the mourning of the wall, we can't get
out of the heap. The promise of the sky gets mixed with the ocean and that of soil mixes with
garbage mass. While each landscape reflects its own political existence on the video, it transmits the
perspective of spectator inside with accompaniment of motion and sound (together or separately).
Landscape sustained its contact with spectator by means of various forms of narration during history
of art. Earth which is presence of all livelihood, becomes place of history and its reflections on
landscape in the video. When the movement of the camera coincides with the movement of the
landscape itself, it is the place where the artist anchors;  at the intersection of history and memory,
landscape sometimes oscillates between documentary and fiction, and sometimes it just simply
repeats what happened.
Landscape is always a place. Camera is what records a place and which transforms it into a motion
picture. Sometimes video is a mediator for that place being recorded and sometimes it is a witness
that discloses our form of having relationship with places where we live and our impact on the earth.
The landscape in the video suggests us to keep thinking about language, place and identity, history,
ecology, road, mountain and stone, sea and sky, in summary live existence as well as political
perspective alive. 

SANATÇILAR

 Ali Kazma, Antonio Cosentino, Berat Işık, Delal Eken, Ebru Ceylan, Ergin Çavuşoğlu, Ferhat Özgür ve Hülya Özdemir.

 

                                                                  HÜLYA ÖZDEMİR

ARS HYPIUM / HD Video with sound /9'15" / 2017

Efteni havzasında, bölgedeki tüm akarsular birleşerek Büyük Meleni oluşturur. Büyük

Melen Efteni gölünde doğar. Düzce'de yer alan Efteni gölü geçmişte yüzden fazla kuş

türünün konaklama ve kışlamalarına olanak sağlamaktayken, günümüzde göl

aynasının 1976 yılında 814 hektardan 25 hektara küçülmesi sebebi ile konaklayan

kuş türünde ciddi azalma ve yaşam alanlarında küçülme gerçekleşmiştir. 2005 yılında

yaban hayatı koruma sahası ilan edilen göl, yaban hayat yaşam alanlarını genişletmek

için ve taşkın koruma sahası olarak tekrar gündeme gelmiştir.

All rivers in the region, unite to form to the Great Melen in the basin of Efteni. Great Melen

is born in the Lake Efteni. Lake Efteni, located at Düzce Province allowed in the past for

stopover and wintering of more than hundred bird species, at present due to

shrinkage of the lake surface to 25 hectares compared to 814 hectares in 1976, it

has been suffered a serious reduction in the species of birds stopping over and their

habitat. The Lake, announced as wildlife preservation area in 2005, is once again on

the agenda in order to extend the wildlife habitat and as flood plain.