unplugged: görüntünün fragmanlaşmış doğasından bir arkaplan akustiğine geçiş
(please scroll down english and german text )
VİDEOİST bu sergide monitörlerin, projeksiyonların ve oynatıcıların fişini çeker. Elektriği
keserek VİDEOİST, materyali ve hareketli imgelerin maddi olmayan arkaplanlarını sorgular
ve seçilmiş video işlerin süreçlerini, erken gelişim aşamalarını görselleştirir. Bu
aşamalardan çizimler, metinler, nesneler ve notlar gibi türemiş materyaller serginin
esas unsurlarını oluşturular ve başlangıç noktalarına ve yaklaşımlara işaret eder, video
sanatçılarının stratejilerini ve üretim süreçlerini tematize ettiği gibi medyumun üstüne
düşünceleri de tematize ederler. Bu materyaller final ürünü olan videoyu tasvir etmezler
ama bağımsız işler olarak kendilerini temsil ederler.
„Zaman Notları‘‘ işinde Ali Kazma, hareketli imgenin temel yapısı olarak zamanı çıkartır. „Obstructions‘‘
adlı video serisi üstüne çalışırken kullandığı defterden çıkarttığı zamankodları,
kurgu aşamasında önemli bir rol oynadığı gibi, kendi çalışma süreçlerini görselleştiren bir
metod oluşturur.
Fatih Aydoğdu, videosu „Diglossia‘‘ (iki dillilik) nın tektek karelerini, çizgisel imge sekansının
haritasını çıkartır veya şifresini çözer gibi bir yerleştirme şeklinde gösterir.
Sinema ve filmlerin klasik üretim modelini Suat Öğüt ve Çağrı Saray farklı yollarla ele
alır. Suat Öğüt‘ün „Tüketim Pratikleri‘‘ videosu için hazırladığı storyboard‘dan (hikaye
izleği) çıkarttığı dokuz çizimi sanatçının çalışma pratiğini tasvirler. Sinema filmlerinin üretim
süreçleri ile doğrudan ilişkilidir. İlk etapta Öğüt tek tek sahnelerin ve dekorların çizgi
romana benzer iki boyutlu görselleştirmelerinin planını belirten bir storyboard yaratır.
Çağrı Saray‘ın „Kırmızı Oda“ videosunda temel unsur teşkil eden el ile yazılmış senaryosu
ayrıca. „Sekans 30, 31, ve 32“ için temeldir ki videoda göründüğü gibi senaryo betimlediği
imgelere çevrilmemiş fakat imgenin kendisi olmuştur. Bölünmüş storyboarduna benzer olarak
Saray senaryonun üç sekansının parçalarını gösterir.
Ferhat Özgür Video işlerinde güncel toplumsal ve kültürel fenomeni öznel referans sistemleri
ile birleştirir. Özgür‘ün „Bridgend Onyedi“ adlı video işinin başlangıç noktası Bridgend‘da
(İngiltere) bir yıl içinde (Şubat 2007-Şubat 2008) intihar etmiş gençlerin medyadan alınmış
17 portresidir.
Hülya Özdemir, materyalin bir başlangıç noktası olmasını, potansiyelini ve bir müzenin
kurumsallaştırma sistemindeki bilginin güce dönüşümünü sorgulayan „Resmi Hafıza Kaybı“
adlı işinde videosunun materyallerini bağımsız bir yerleştirmeye dönüştürüyor.
„Sanatçının Mal Beyanı“nda Yeni Anıt, VİDEOİST‘in geçmişini ve temel özelliklerini,
2003‘ten beri mobil ve bağımsız bir proje olarak varolduğunu belirterek gösterir.
unplugged: a transition from the fragmented nature of the image to a background acoustic
In this exhibition VİDEOİST unplugges monitores, projectors and players. By cutting off the
electricity VİDEOİST questions the material and immaterial backgrounds of moving images
to visualise early development stages and processes of selected video works. Materials
deriving from these stages such as drawings, texts, objects and notes become the core
elements of the exhibition and point on approaches and starting points, thematise the work
processes and strategies of video artists as well as refelctions on the medium itself. These
materials do not illustrate the final product video but stand for themselves as independent
works.
In the work “Time notes“ Ali Kazma extracts time as basic structure of the moving image.
The timecodes taken from his notebooks while working on the video series “Obstructions“
become a method to visualize the own working processes as timecodes play an essential
role in the editing.
In form of an installation Fatih Aydoğdu shows single frames of his video “Diglossia“ as
decoding or mapping of the linear image sequence.
The cinema and the classical mode of production of films are taken up by Suat Öğüt and
Çağrı Saray in different ways. The nine drawings by Suat Ögüt form the storyboard for
his video “Consumption Practices“ and illustrate the working practise of the artist which is
directly related to production processes of motion pictures. As a first step Öğüt creates a
storyboard that implies the planning of individual scenes and settings in a two-dimensional
visualization, similar to a comic. The handwritten scenario, that is a central element in the
video “Red Room“ by Çağrı Saray is also the basis for “Sequence 30, 31 and 32“. Whereas
in the video the scenario is not converted into the images it describes, but becomes the
image itself, Saray visualizes in the three sequences parts of the scenario, similar to a
fragmented storyboard.
In his video works Ferhat Özgür combines current social and cultural phenomena with subjective
reference systems. Taken from the media, the 17 portraits of young suicides from
Bridgend (UK), who have all commited suicide within one year (February 2007-February
2008), are the starting point of Özgür video work “Bridgend The Seventeen“.
The material as a starting point and its potential shows Hülya Özdemir in her work “Resmi
Hafıza Kaybı“ (Official Memory Loss), as she develops materials of her last video, in which
she questions the transformation of knowledge into power in the institutionalised system of
a museum, as an independent installation.
In “Artist‘s Declaration of Property“ Yeni Anıt visualises the basic characteristics and the
background of VİDEOİST that exists as a mobile and independent project since 2003.
unplugged:
ein Übergang von der zersplitterten Natur des Bildes zum akustischen Hintergrund
In dieser Ausstellung zieht VİDEOİST den Stecker von Monitoren, Projektoren und Abspielgeräten,
um frühe Entwicklungsstadien und Entstehungsprozesse von Videoarbeiten zu
visualisieren. Materialien aus diesen Phasen wie Zeichnungen, Texte, Objekte und Randnotizen
werden zu den wichtigsten Elementen der Ausstellung und zeigen Herangehensweisen
und Ausgangspunkte, thematisieren die eigenen Arbeitsprozesse und Strategien
von Videokünstlern sowie Reflektionen über das Medium selbst. Sie stehen nicht illustrativ
neben dem Endprodukt Video, sondern für sich als eigenständige Arbeiten.
In „Time Notes“ extrahiert Ali Kazma Zeit als Basisstruktur bewegter Bilder. Aus seinen
Notizbüchern für die Videoreihe „Obstructions“ entnommene Timecodes die beim Editieren
der Videos eine zentrale Rolle spielen, werden zu einer Methode, um die eigenen Arbeitsprozesse
zu offenbaren.
Fatih Aydoğdu zeigt in einer Installation einzelne Frames seiner Videoarbeit „Diglossia“
(Zweisprachigkeit) als Entschlüsselung und Analyse der linearen Bildfolge.
Das Kino sowie die klassische Produktionsweise von Kinofilmen werden von Suat Öğüt
und Çağrı Saray auf unterschiedliche Weise aufgegriffen. Die 9 Zeichnungen von Suat
Öğüt bilden das Storyboard zu seinem Video “Consumption Practices” und veranschaulichen
die Arbeitsweise des Künstlers, mit der er sich direkt auf Produktionsabläufe von
Kinofilmen bezieht, in einem Storyboard die Planung einzelner Szenen und Einstellungen
in einer zweidimensionalen Visualisierung, ähnlich einem Comic, umzusetzen.
Das handgeschriebene Szenario, das zentrales Element in der Videoarbeit „Red Room“
von Çağrı Saray ist und dort eben nicht in Bilder umgesetzt, greift der Künstler für „Sequenz
30, 31 und 32“ auf und entwickelt eine eigenständige Visualisierung.
Ferhat Özgür kombiniert in seinen Videoarbeiten aktuelle sozialpolitische und kulturelle
Phänomene mit subjektiven Bezugssystemen. Die 17 in den Medien veröffentlichten Portraits
jugendlicher Selbstmörder aus dem Walisischen Bridgend (UK), die sich alle innerhalb
eines Jahres (von Februar 2007 bis Februar 2008) das Leben genommen haben, sind
der Ausgangspunkt von Özgürs Videoarbeit „Bridgend The Seventeen“.
Das Material als Ausgangspunkt und dessen Möglichkeiten zeigt Hülya Özdemir in ihrer
Arbeit „Resmi Hafıza Kaybı“ (Official Memory Loss) in der sie Materialien aus ihrem letzten
Video zu einer eigenständigen Arbeit weiterentwickelt.
In der Arbeit „Artist’s Declaration of Property“ (Eigentumserklärung des Künstlers) visualiert
Yeni Anıt die Grundzüge und Hintergründe des Projektes VİDEOİST, das als mobiles
und unabhängiges Projekt seit 2003 besteht.
Kristina Kramer, 2010
